بیماری ام اس در افراد مختلف به شکل های گوناگونی بروز می کند. اگرچه اکثرا علائم این بیماری یکسان هستند، اما تفکیک علائم برای درمان ام اس اهمیت زیادی دارند. منظور از درمان ms علامتی این است که پزشک متناسب با بیماری و پیشرفت آن، شیوه های مناسب را انتخاب می کند. که این شیوه ها در اغلب موارد به یکی از اشکل زیر هستند:
- درمان ام اس با باکلوفن، دیازپام، تیزانیدین، دانترولن و سیکلوبنزاپرین هیدروکلراید برای بهبود اسپاستیسیته
- بلوکه کننده های کانال پتاسیمی مانند 4 آمینوپیریدین و 3،4 دی‌آمینوپیریدین برای ضعف اندام های تحتانی یا تحرک بیمار
- درد با داروهای ضدتشنج، داروهای ضدافسردگی یا داروهای ضدآریتمی کنترل می شود. این روش درمان ام اس را برخی از پزشکان نمی پسندند.
- پروپانتیلین بروماید، اکسی بوتینین، هیوسیامین سولفات، تولترودین تارترات یا سولی فناسین برای اختلالات مثانه بسیار مناسب هستند.
- یکی از علائم ام اس ناتوانی در کنترل مدفوع است که درمان ام اس علامتی برای بیماران با این مشکل استفاده از فیبرها در رژیم های غذایی است.